...kahwin?perkahwinan?nikah?..satu benda penting dalam hidup manusia..terutamanya bagi umat Islam..ikatan suci dua individu membina kehidupan bersama...adakah ianya semudah itu? semudah membina hidup bersama-sama..macam mari- kita- makan+tidur- sama2-nak?..hakikatnya tidak,sudah pasti..
..kahwin menuntut pengorbanan dua2 pihak untuk menjayakan keluarga tersebut..kadang2 pengorbanan yang diperlukan bukan sedikit..banyak..teramat banyak,dan dugaan perkahwinan akan datang silih berganti hingga ke akhirnya...so, macam mana kita tau kita ni bersedia nak kawin or tak? memang secara biasanya, kita akan rasa tak bersedia, bagi akula, tak siapa yang rasa bersedia nak kawin ni..just, bila jodoh tu tiba..automatik kita akan rasa nak hidup bersama si dia for the rest of our life..bersedia ke masa tu? still tak bersedia jugak...its like a gamble kata orang, tapi jika kita guna pendekatan yang baik, mengikut aturan agama, insyaallah jodoh kita tu yang terbaik buat kita...terbaik tak bermakna bagus sempurna serba serbi, tapi secocok dan terbaik untuk hidup dengan kita yang serba serba tak sempurna juga ni...
..bila kita lihat kehancuran rumahtangga, kepincangan..mesti kita rasa takut nak kawin..tapi sebanyak mana pun rumahtangga yang roboh di tengah jalan, semakin banyak bahtera rumahtangga dibina saban hari...so apa yang speselnya? well, bagi diri aku yang hampir 4 tahun berkahwin ni..its worth it...bila mana kau ada seseorang yang boleh diharapkan bila-bila masa sahaja..yang boleh dikongsi susah senang, segala masalah..yang ko takleh nak cerita kat famili or kawan2...yang jadi kawan baik ko, macam..boleh mintak tolong sapukan minyak kat kaki sebab sakit tengah-tengah malam buta, boleh minta belikan something on the way dia balik kerja walau benda tu sangat merepek, yang boleh ajak makan pukul 2 pagi sebab tiba-tiba lapar tak ingat, yang boleh tolong buatkan kerja rumah sebab ko pemalas(heheh), yang boleh layan ko nyanyi sumbang tak hengat dalam kete,yang boleh sabar tengok perangai ko yang kadang-kadang meroyan tak tentu pasal sebab benda-benda kecik, yang boleh tolong bawakan barang masa shopping, yang boleh tolong basuhkan barang2 berminyak lepas baking, yang boleh tengok muka busuk ko masa bangun pagi dan still cakap sayang kat ko, yang boleh tolong compromise bila ko nak tengok citer korea walhal member sedang layan bola, yang boleh makan apa saja yang ko masak...dan banyak lagi benda2 remeh temeh yang sebenarnya asam garam perkahwinan itu sendiri..
..perkahwinan itu membahagiakan jika mana kita tidak begitu meletakkan harapan sempurna...give and take adalah kunci untuk merasa redho seadanya..:)
No comments:
Post a Comment